*از"لیتنا کنا معک" تا "شهداءشرمنده ایم"؟! (دیدگاه)

بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِیم

یا اَبَاالحَسَنِ یاعَلِیَّ بنَ الحُسَینِ یازَینَ العابِدینَ

* نقدی بر شعار کلیشه ائی (( شهداءشرمنده ایم ))

السلام علی عبادالله الصالحین؛ضمن ادای احترام به احساسات پاک و خالص همهءارادتمندان و علاقه مندان ؛نسبت به شهدای گرانقدرانقلاب و جنگ تحمیلی؛ این کمترین ؛همیشه از خودم می پرسم ؛ جرا اخیرا مردم ؛ خصوصا جوانهای ما اینقدر از این جمله کلیشه ای ( شهدا شرمنده ایم ) ؛ (( که این حقیر واقعا با این جمله مشکل دارم )) استفاده می کنند ؟ مضمون حدیثی است از معصوم علیه السلام که: اگر میخواهید در ثواب شهدای کربلاو سیدالشهداء علیه السلام شریک باشید، هرگاه حضرت را یاد کردید بگویید : یا لیتنی کنت معکم فافوز فوزا عظیما. آرزوی رستگار شدن و رسیدن به فوز و فیض شهادت در رکاب ولی خدا، برای ‏کسانی که در معرکه کربلا نبوده‏ اند، آرزوی شیرینی است.شهادت را رستگاری دانستن و آرزومندی برای درک آن فیض، هم خطی با سید الشهداء «علیه السلام‏» است.این آرزو در زیارتنامه ‏های آن حضرت با عبارتهای مختلفی بیان شده است.از قبیل: [1] «فزتم و الله فلیت ‏انی معکم فافوز فوزا عظیما»،[2]«یا لیتنی کنت معکم فافوز فوزا عظیما»،[3]«فیا لیتنی کنت ‏معکم فافوز معکم‏».جلوهء این آرمان والا، در هر عصری می‏تواند آشکار شود، چرا که‏ وقتی هر روز عاشورا و همه جا کربلا باشد و خط جهاد و شهادت به روی پیروان حق ‏گشوده باشدصداقت زائر در این ادعا، در جبهه‏ های نبردش با ستمگران دیده می‏شود و این آرزو به عمل می ‏رسد.

نمونهء آن در جبهه‏ های دفاع مقدس و شهدای این حماسه در جمهوری اسلامی مکرر دیده شده.! حالا چرا ما به شهدای عصرحاضر که می رسیم بجای اینکه به تاءسی از سیرهءمعصومین غلیهم السلام ؛ آرزوی همراهی با آنها را بکنیم؛ با گفتن شهدا شرمنده ایم ! از آرزوی همراهی با آنها استنکاف می ورزیم و وجدان رفاه طلبمان را با این جمله و نظایر آن ؛ آسوده می کنیم ؟ آیا دلیلش بعد زمان است ؟ که چون شهدای کربلا در قرن اول هجری بوده اند ! و الان آرزوی همراهی باآنان برای ما خطری ندارد ؟ ولی شهدای معاصر مربوط به همین ایام هستند و آرزوی همراهی با ایشان چه بسا که چاربالش خوشبختی مارا به مخاطره بیاندازد ! این جمله منفعلانه و بی خاصیت شهداء شرمنده ایم چه گره ای از کار نظام اسلامی و اهداف جهانی آن باز می کند؟

* آیا چواب ندای جاودانی و مظلومانهء هل من ناصر ینصرنی امام حسین علیه االسلام و همهء شهدایی که پس از واقعهءکربلا؛در گذر تاریخ تا امروز  به ایشان اقتدا کردند؛ شهدا شرمنده ایم ! است ؟

* آیا با گفتن شهدا شرمنده ایم می توانیم از عمل به شریعت اسلام که جهاد از فروع آن است و قانون اساسی کشور که بر گرفته از اصول آن است ؛ اوامر مقام معظم رهبری و وصیت نامه حضرت امام خمینی ره ؛ که ( فللعوام ان یقلدوه ) شانه خالی کنیم و همچنان نظاره گر فسق و فجورداخلی و شرارتهای دشمنان خارجی و تکفیریهای وهابی باشیم ؟ 

کاربرد این لفظ (شهدا شرمنده ایم ) بیشتر در مقام سلب مسئولیت از ادامه راه و رسیدن به آرمانهای والای الهی است و کم و بیش این آیه قران را در ذهن متبادر می کند که : اعوذبالله من الشیطان الرجیم...قَالُوا یَا مُوسَیٰ إِنَّا لَن نَّدْخُلَهَا أَبَدًا مَّا دَامُوا فِیهَا ۖ فَاذْهَبْ أَنتَ وَرَبُّکَ فَقَاتِلَا إِنَّا هَاهُنَا قَاعِدُونَ ﴿۲۴﴾گفتند: «ای موسی، تا وقتی آنان در آن [شهر]ند ما هرگز پای در آن ننهیم. تو و پروردگارت برو[ید] و جنگ کنید که ما همین جا می‌نشینیم.» (۲۴) سورة المائدة

*خلاصه مطلب: 

نه عرض شرمندگی ؟ و نه حدیث نفس از خود یا از دیگران پرسیدن؛ بعداز شهدا چه کرده ایم؟ هیچ کمکی به آرمان و راه شهدا و اعتلای راهی که آنها در آن راه به شهادت بر گزیده شدند؛ نمی کند. چه قبل از شهدا؛ چه بعداز شهدا؛ چه شرمنده و چه رضا؛ بایستی آرزوی همراهی و حضور ثابت قدم و مطمئن در معرکه و میدانی که آنها را به این فیض رسانده را داشته باشیم و چه ذکر جایگزینی از این بهتر که بگوییم : #یالیتناکنامعکم-فافوزقوزاعظیما ؟ و چه کاری از این مهمتر که به این شعار پرچم مولاناصاحب ازمان عج عمل کنیم که می فرماید: #اسمعواواطیعوا ؟ و چه را باید بشنویم واطاعت کنیم؟ جز فرامین خدا؛رسول خدا؛قران ؛معصومین و نهایتا ولی امر مسلمین امام خامنه ایی ؟ دوستانیکه می خواهند شرمنده شهدا نشوند و یا نمی دانند بعد از شهدا چه کرده اند ؟ عجالتا به این دو فقره بپردازند که مجموعش می شود بصیرت . و چونکه 100 آید 90 هم پیش ماست.

بهر حال کاربرد فعلی این جمله در مفام انفعال بیشتر استعمال می شود تا حرکت آفرینی و حرکت بخشی ؟ لازم به ذکر است که این نظر شخصی این کمترین است و برای کسی جحت نیست.

این وجیزه را با این روایت از معصوم هشتم به پایان می برم :

در حدیث مفصل امام رضا «علیه السلام‏» خطاب به ‏ریان بن شبیب آمده است: «یا ریان!ان سرک ان یکون لک من الثواب مثل ما لمن استشهدمع الحسین‏ «ع‏» فقل متی ما ذکرته: یا لیتنی کنت معهم فافوز معهم فوزا عظیما»[4] . اگر دوست‏داری که ثواب شهیدان کربلا را داشته باشی، هر گاه به یاد آن حادثه افتادی بگو: کاش من‏ نیز با آنان بودم و با آنان به رستگاری بزرگ می‏رسیدم.این آرزو، نشان دهنده زمینه ‏تفکرات عاشورایی در دل انسان است. 

* حال باید مجددا سئوال کرد : کدام شعارمقبول تراست؛ ایکاش باشهداءبودیم و بایشان به فیض عظیم می رسیدیم ! یا ؛ شهداء شرمنده ایم ؟؟؟؟

و آخر دعوانا انا الحمدالله رب العالمین

Attention .Only comments written in persian will be displayed and responded to .Thank you*

*پی نوشتها :
[1] مفاتیح الجنان، زیارت اول امام حسین، ص 424.
[2] همان، زیارت ششم، ص 427.
[3] همان، زیارت وارث، ص 430.
[4] بحار الانوار، ج 44، ص 286.: