*روزهای خاکستری (یادنگاری)

بسم الله الرحمان الرحیم

قسمت دوم* روایت جام زهر ( خاطره )

.✍️ ... بادلهایی گرفته وشانه هایی سنگین ازبارمسئولیتی گران؛کانه مسئول تمام  نابسامانیهای اخیر جبهه ها ما بودیم؛با صادق؛ از اهواز به سمت شیراز حرکت کردیم؛ هوا خیلی گرم ودم کرده بود؛ پشه کوره و حشرات مزاحم اینقدر زیاد بود که دائماشیشهء ماشین را کثیف ودیدن جاده را مشکل میکرد. ساعت 2صبح به گچساران رسیدیم؛تانمازصبح درمقرسپاه خوابیدیم وبعدازنمازحرکت کردیم؛حدود 10صبح به شیراز رسیدیم؛دربدو ورودبه شهر مهدی چاووشی ازبچه های پذیرش سپاه درحالیکه سوارموتور بود به ماشین نزدیک شدواز حال روزجبهه هاپرسید؛اخباررا که شنیددرجا باموتور زد کنار و مابه راهمان ادامه دادیم و اورادر بهت حیرت وانهادیم؛سربازهای ترخیصی را درب واحدبسیج مرکزی پیاده کردیم ویکراست به ناحیه2 رفتیم.به محض ورودبه ناحیه بابچه های باقیمانده در ناحیه جلسه تقسیم کارگذاشتیم و چندواحدسیاربرای جمع آوری کمکهای مردمی به سطح شهر؛ادارات و کارخانجات و روستاهای اطراف فرستادیم وبرنامه سخنرانی در مساجد بین نمازهابرای جذب نیرو و دعوت از نیروهای جبهه رفته و شرح اوضاع حساس جبهه ها برای ائمه جماعت مساجدتحت پوشش ناحیه تادرسخنرانیهایشان مردم را در جریان وضع پیش آمده قراردهند؛ گذاشتیم و روز و شبمان رااینگونه تقسیم کردیم؛ازاواسط سال 66 اعزام نیرو به جبهه توسط نواحی مقاومت انجام می شدولذا روزانه بین 3 تا 10 نفرمراجعه میکردندوماآنهارابه مقرصاحب الزمان(عج) می فرستادیم تابا اعزامیهای نواحی دیگروشهرستانهاجمع و به منطقه اعزام شوند؛ ولی ما ازآمار دقیق اعزامها مطلع نمی شدیم؛ازطرفی طبق توافقاتی که در سال 66 با لشکر19 فجرشده بود پشتیبانی اختصاصی گردان امام مهدی(عج) از نظرنیرو و تدارکات عمومی (بجز تسلیحات و لباس)به ناحیه مامحول شده بود؛گردان امام مهدی عج از گردانهای خط شکن و راهبردی لشکرمحسوب می شد؛و وظایف مادر این باره بسیارمهم بود؛ ... فرصت کردم سری به منزل مادرخانمم زدم و عیال راکه دربیخبری ودریای خوف و رجاء شناوربود؛را از اوضاع باخبرکردم؛پسرعمه ام که درپشتیبانی جنگ جهادسازندگی کرمانشاه مسئولیتی داشت؛برای کاری به شیرازآمده بود؛اوضاع راکه برایش گفتم ؛کارش را نیمه کاره رهاو به سمت کرمانشاه حرکت کرد؛...کارهای ما به همین منوال: جذب ؛آموزش ؛سازماندهی و نهایتا اعزام نیروها به مناطق وتهیه و ارسال کمکهای مردمی وآنچه که با زور و ترفند و خواهش و التماس از ادارات و کارخانجات میگرفتیم!به ستادهای پشتیبانی جنگ و گردان امام مهدی عج ادامه داشت؛تا اینکه عملیات بیت المقدس 7 درتاریخ 23خرداد67 انجام شد وصرف نظرازنتایجش! تعداد زیادی از دوستان و همسنگران ما شهید؛مفقود ومجروح شدند؛کادر و بسیجیهای ناحیه ما تلفات زیادی دادکه از جمله محمدرضاابیوردی وعلیرضا قاجار مفقود وعسکری و دهقان و دشت پیما و سیاحی هم دچار قطع عضوشدند؛ بعدازبیت المقدس 7 می توانم بگویم که دیگر نیروی قابل توجهی از ناحیه 2 به منطقه اعزام نشد؟ تبعات تجری و وحشیگریهای دشمن بعثی درروزهای خاکستری بهار و تابستان سال 67 تمامی نداشت؛ در حال سرکشی به خانواده های شهدا و عیادت از مجروحین و اعزام نیرو وتدارکات به منطقه بودیم که 4 تیرماه خبر رسید جزایرمجنون هم سقوط کرد(یادسرداران شهیدحسن حق نگهدار وعلی هاشمی گرامی) وضعیت روحی ما که به حکم تکلیف و سلسله مراتب فرماندهی در عقبه مانده بودیم؛ روزبروز خرابترمیشد و عذاب وجدان ازطرفی بخاطراحساس کم کاری و سهل انگاری در امور محوله با توجه به کمبود نیرو؛امکانات؛بودجه؛سوخت و خیلی از مسائل دیگر؛لحظه ای رهایمان نمی کرد....در همان روزها درتدارک برگزاری سمینارسالانه ثامن الائمه ع ناحیه 2 ؛که هرساله به مناسبت تولدامام هشتم (ع) برگزارمیشدهم بودیم؛ ( آن سال روزمیلادمصادف بودبا 5 یا 6 تیرماه )؛سالن جهاددانشگاهی را ازقبل گرفته بودیم و دعوتنامه اعضای گروههای مقاومت ارسال شده بود؛باتوجه به حساسیت ایام ودرپیش بودن عملیاتی سراسزی؛ازحاج قاسم سلطان آبادی قائم مقام لشکرفجرکه درحال طی دوران نقاهت ناشی از مجروحیت بودو قصدداشت جهت عملیات خودش رابه لشکربرساند؛برای سخنرانی درگردهمایی دعوت کردیم؛حاج قاسم آمدو ازدیدن آنهمه جمعیت(نزدیک 4 گردان نیرو) هم بهت زده شدوهم دلخور!سخنرانی مبسوطی کرد از پیروزیها گفت و از علت شکستهای اخیر؛از ناهماهنگی وکارشکنی مسئولین سیاسی کشور واز عدم سرلوحه قراردادن جنگ درراس امورکشورعلیرغم تاکیدحضرت امام؛واینکه کارجنگ را بایدبدست نظامیها بدهند و نه سیاسیون(چیزی که امروزباگذشت27سال ماتازه معنایش رافهمیدیم)وخلاصه اتمام حجتی عاشورایی کردوگفت ماامشب داریم میریم هرکس آمد؛امشب فرودگاه؛هرکس نتوانست فردابا اتوبوس بلاخره بیاید, وخودش با تعداد معدودی رفت... روزهای سخت با اخبار تلخ درحال گذربود هنوزیکی را درست درک نکرده بودیم دیگری حادث می شد؛با و قوع حادثه اسقاط هواپیمای مسافری ایران توسط ناوامریکایی وینسنس درتاریخ 12 تیرماه 67 ؛ تک شیمیایی بعثیها به فکه وارتفاعات حمرین وسقوط جبهه خودی و عقب نشینی نیروهای ما؛ تا شهراندیمشک درتاریخ 21تیر67 ؛ ما وارد فازجدیدی از فعالیتهای شبانه روزی شده بودیم ؛هروزجلسه؛هر روز سخنرانی درمساجد؛هرروز سر زدن به مدیران ادارات و کارخانجات برای نیرو و امکانات؛ هرروز اعزام نیروهای پراکنده و اقلام تدارکاتی ناقص و محدود و.... تااینکه ساعت 2 عصر روز27 تیرماه باصدای گوینده خبر؛از قبول قطعنامه 598 توسط حضرت امام و رنج نهفته در پیام دردآلود ایشان ؛ باخبر شدیم! وبسان فلزگداخته ایی که یکباره آنرا در آبسرد فروکنند؛سوختیم!بخارشدیم ! و سپس سرد و مچاله در گوشه ایی؛سردرگریبان غریبی؛ در میان 49 میلیون جمعیت و دولتی که هیچگاه جنگ را سرلوحه امور خود قرارندادند؟ بیصدا گریستیم ! نه بخاطر اینکه ازپایان جنگ ناراحت بودیم؛ بل ازاینکه چرا در اوج مظلومیت وتنهایی امام و معدود رزمندگان وفادار به ایشان بایستی از هر آنچه گفته ایم بگذریم و جام زهر را به ناچار بنوشیم؟ حال وصف ناشدنی ما ادامه داشت ودشمن که مترصد همین فرصت بود به ناگاه درتاریخ 1/5/67 مجدداباحمله به قصرشیرین و مهران وخرمشهر ؛ تهاجمی سراسری را آغاز کرد وحوادث تلخ روزهای اول جنگ تکرارشد؛بعثیها دژمرزی را پشت سرگذاشته و تا جاده اهواز-خرمشهر؛پیشروی کردند؛ رزمندگان اسلام با همان قوای محدود پس از سازماندهی درطی عملیات غدیر ازتاریخ 3 تا 7مرداد 67 باتقدیم شهدایی فراوان؛موفق به عقب راندن دشمن متجاوز تا دژمرزی عراق شدند و تقربیا همزمان با آن ؛ منافقین وطن فروخته و خیانتکار در اقدامی هماهنگ با اربابانشان در منطقه کرند ؛اسلام آباد غرب وکرمانشاه طی عملیاتی موسوم به مرصاد (فروغ جاویدان) در تاریخ 5 مرداد 67 وارد خاک ایران شدند که در طی همین عملیات با رشادتهای سردار همیشه قهرمان ارتش اسلام شهید صیاد شیرازی ومجاهدت تمامی نیروهای مسلح وبسیج مردمی تبدیل به شکستی فراموش نشدنی برای منافقین و پیروزی راهبردی و تعیین کننده برای رهبری دلشکستهء نظام اسلامی گردید. دشمن بعثی پس از تمامی تلاشهای مذبوحانه اش برای در اختیار گرفتن بخشی از خاک ایران که به شکستی قاطعانه منجرشد؛سرانجام درتاریخ 15 مرداد 67 اعلام قبول آتش بس نمودودر تاریخ 16 مرداد ایران هم آتش بس را پذیرفت. ونهایتا در تاریخ 29/5/67 آتش بس رسمی از سوی سازمان ملل در مرزهای دوکشور و تحت نظارت نیروهای حافظ صلح وضع گردید.

 یاد همه شهیدان؛آزادگان ومفقودین واپسین روزهای دفاع مقدس تا ابد جاودان . 

_ این خاطره درتاریخ 97/05/27 مجددا" ویرایش و بازنویسی شد.

* ☜ ...

 پی نوشت : 

-حضرت امام خامنه ایی حفظهم الله:

قطعنامه را هم که امام قبول کرد، به خاطر این فشارها نبود. قبول قطعنامه از طرف امام، به خاطر فهرست مشکلاتی بود که مسؤولین آن روزِ امورِ اقتصادی کشورْ مقابلِ رویِ او گذاشتند و نشان دادند که کشور نمیکِشد و نمیتواند جنگ را با این همه هزینه، ادامه دهد. امام مجبور شد و قطعنامه را پذیرفت. پذیرش قطعنامه، به خاطر ترس نبود؛ به خاطر هجوم دشمن نبود؛ به خاطر تهدید امریکا نبود؛ به خاطر این نبود که امریکا ممکن است در امر جنگ دخالت کند. چون امریکا، قبل از آن هم در امر جنگ دخالت میکرد. وانگهی؛ اگر همه دنیا در امر جنگ دخالت میکردند، امام رضوان‌اللَّه علیه، کسی نبود که رو برگرداند. بر نمیگشت! آن، یک مسأله داخلی بود؛ مسأله دیگری بود.
بیانات در اجتماع زائران مرقد امام خمینی(ره) ۱۳۷۵/۰۳/۱۴ 

Attention .Only comments written in persian will be displayed and responded to .Thank you*

*مطلب مرتبط :

☜ ...حسین گمشده ( قسمت اول ) :