*اولین شبهای زمستان (یادنوشت کربلای4)

بسم الله الرحمان الرحیم

  *لبخندجاودانه 

 ✍️ .... سالهاست ؛ شاید سی سال و یا بیشتر؛ هنگامی که تکاپو و جنب و جوش عمومی شهر؛میل ش به سمت شمردن جوجه ها ! وهرچه خوشتر سپری کردن طولانی ترین شب سال! می رود و دغدغه ها و خبرها همه معطوف به انار و هندوانه و آجیل و قیمتهایشان می گردد؛ من اما به یکباره و بی اختیار غمی قدیمی و حزنی حزین سینه ام را پر و سنگین می کند. خبر رسیدن زمستان و شروع دی ماه برای امثال من اندوهی وصف ناشدنی به همراه دارد؟

نه اینکه از رفتن پاییز دلگیر باشم؛ یا در شروع زمستان دلخور؟ ویا به تولد عیسی مسیح"ع" ناخشنود ؛معاذالله که این باشد ؛ ولی هرساعتی که به شروع زمستان قرین و به روز سوم ماه دی نزدیکترمی شوم! هلال ماتم ابدی من هم به بدرکامل شدنش قریب تر!می شود.

آری شب "قدرکربلای4" را میگویم ؛ همان شبی که "برگ ریزان شجره طیبهءدرخت تناور و پرثمرش" درآغاز زمستان سال 65 واقع شد و تا پایان آن فصل؛ ادامه یافت. خدایا ؛ عجب شبی بود آن شب! ما با چشم خاکی؛ نور"منورها" و انفجارگلوله های"توپ وخمپاره" را می دیدیم و ملائکه و اولیاء ت ؛ عروج قریب به "چندهزار" روح طیب و طاهر! را نظاره گربودند و چه غافل بودیم ما ؛ الله اکبر؛ راه آسمان آن شب چه "برو و بیایی" داشت در چشم اهلش  ...

یا لیتنا کنا معکم فافوز فوزا" عظیما

*برای لحظهءآخر؛هماره می ترسم ( شعر )

بسم الله الرحمان الرحیم 

بیا و چون شهداء عاقبت بخیرم کن .....

کلیک کنیدعملیات خیبر

من ازعقوبت محشرهماره می ترسم

ز بی محلی دلبر هماره می ترسم 

ز هول روز قیامت پناه بر مولا 

جدا ز آل پیمبر(ص) هماره می ترسم 

ز آب سرد جبینم بخوان خدای علی

من از خجالت حیدر هماره می ترسم 

امان ز درد خجالت امان زشرم حضور

ز روی گردی کوثر هماره می ترسم

شنیده ام که تو ای مهربان نسوزانی